σαρκός

σαρκός
σάρξ, σαρκός
Grammatical information: f., often pl. (Hom almost only).
Meaning: `flesh, piece(s) of meat' (Il.); on the number Schw.-Debrunner 43, Chantraine Gramm. hom. 2,30.
Other forms: Aeol. σύρκες pl. H., EM; on the phonetics Schwyzer 308.
Compounds: Many compp., e.g. σαρκο-φάγος `eating flesh' (Arist.), λίθος σαρκοφάγος des. of a stone broken near Assos (Troas), which was used for funeral monuments and would have eaten the corpse (Poll. 10, 150, Plin. a. o.); on the debated physiological-chemical proces s. R. Müller in Kretschmer Glotta 22, 265; from there `coffin' (inscr.), Lat. LW [loanword] sarcophagus, OHG sarch etc.; ἄ-σαρκος `without flesh, thin' (IA.); on the 2. member extens. Sommer Nominalkomp. 94 f.
Derivatives: 1. σαρκ-ίον (Hp., Arist. a. o.), -ίδιον (Arist. etc.) n. `piece of flesh', -ίς f. `meat, food' (late pap.); -ῖτις f. name of a stone (Plin.; after the colour, Redard 60). 2. σάρκ-ινος (Att. etc.), -ικός (hell. a. late), -ειος (late) `fleshy, made of flesh'; -ώδης `flesh-like' (Hp., X. etc.), -ήρης `consisting of flesh' (Trag. Adesp.). 3a σαρκ-ίζω `to scrape clean of flesh' (Hdt.; on the privative meaning Hudson-Williams ClassRev. 26, 122f.; not correct Schwyzer 736), περι- σαρκός with -ισμός (medic.), ἐκ- σαρκός (LXX); b. -όω (περι-, ἐκ- a. o.) `to make fleshy, to change into flesh' with -ωμα, -ωσις, -ωτικός (medic. a. o.); c. -άζω s. v.
Origin: IE [Indo-European] [1102] *tu̯r̥ḱ- `cut'
Etymology: Acc. to a general, very acceptable view (since v. Bradke ZDMG 40, 752) to Av. ʮwarǝs-, pres. ʮwǝrǝsaiti prop. `cut' (upa-, us- a. o.), as simplex `shape, create, destine etc.', IE tu̯r̥ḱ- (WP. 1, 751, Pok. 1102); so prop. *'slice' as Lat. carō `(piece) of meat' = Umbr. karu `pars, piece of meat' to κείρω `cut' etc. Other argumentation by Risch Sprache 7, 93 ff. (where also Hitt. tuekkaš `body' [with assumed loss of r before k] is discussed; s. however on σάκος): to ʮwarǝs- in the (clearly secondary) meaning `create, build'; so "flesh as what gives the human body shape and form"; certainly not to be preferred. -- Thus also Lubotsky, Sprache 36 (1994) 94-102, who shows that Skt. tvaṣṭar- contains a zero grade (with a \< r̥), like Av. ʮwōrǝštar- (from *ʮwǝrǝštar-). OIr. torc `boar' has the same origin, for which he reconstructs *turḱos. L. discusses also the rise of -αρ-, -υρ- (rejecting a reconstr. *tu̯orḱ-). - From σάρξ Alb. šark `flesh of a fruit' (Jokl IF 44, 13 ff.).
Page in Frisk: 2,679-680

Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό). . 2010.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • σαρκός — σάρξ flesh fem gen sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • плъть — ПЛЪТ|Ь (933), И с. 1.Плоть, тело: вьсѣмъ ѡтърекъсѧ съ бесплътьныими христа непрѣстаньно славословѧ. ѡтъ дѣвы… плъть приимъша. Стих 1156–1163, 31 об.; ˫ако же и плъть всю расѣчи. и кръвьмъ течени˫а изнести. (σορκας) ЖФСт к. XII, 68; ˫ако же ѥдинъ… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

  • плътьскыи — (264) пр. 1.Относящийся к телу, телесный; физический: Гл҃ють ˫ако… троицѧ. ˫аже ѥсть вьсеи твари по ‹сѹ›щьствѹ невидима. плътьскыима очима бысть видѣтi. ѿ приходѧщиихъ въ гл҃ѥмоѥ. ѿ нихъ бестрастиѥ. (σαρκός) КЕ XII, 286а; жидове въ сѹботѹ и во… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

  • ισχνόσαρκος — η, ο (Μ ἰσχνόσαρκος, ον) αυτός που έχει ισχνές σάρκες, λιπόσαρκος, αδύνατος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσχνός + σαρκος (< σαρξ, σαρκός), πρβλ. λιπό σαρκος, παχύ σαρκος] …   Dictionary of Greek

  • καλόσαρκος — η, ο (Μ καλόσαρκος, ο[ν]) νεοελλ. αυτός που έχει καλή σάρκα, με την έννοια ότι επουλώνονται και θεραπεύονται εύκολα τα τραύματα και οι πληγές του μσν. αυτός που έχει ωραία σάρκα, εύσαρκος, καλοκάμωτος, καλοσχηματισμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο) * +… …   Dictionary of Greek

  • κατάσαρκος — η, ο (Α κατάσαρκος, ον) νεοελλ. αυτός που φοριέται πάνω ακριβώς από τη σάρκα αρχ. πολύ σαρκώδης, παχύσαρκος. επίρρ... κατάσαρκα (Μ κατάσαρκα) ακριβώς πάνω από τη σάρκα τού σώματος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + σαρκος (< σάρξ, σαρκός), πρβλ. έν… …   Dictionary of Greek

  • κενόσαρκος — κενόσαρκος, ον (Μ) αυτός που δεν έχει επαρκή σάρκα, που είναι πολύ αδύνατος, λιπόσαρκος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κεν(ο) * + σαρκος (< σάρξ, σαρκός), πρβλ. λευκό σαρκος, μαλακό σαρκος] …   Dictionary of Greek

  • λεπτόσαρκος — η, ο (AM λεπτόσαρκος, ον) αυτός που έχει λεπτές σάρκες, αδύνατος, ισχνός, λιπόσαρκος μσν. αυτός που έχει λεπτό φλοιό. [ΕΤΥΜΟΛ. < λεπτ(ο) * + σαρκος (< σάρξ, σαρκός), πρβλ. απαλό σαρκος, λευκό σαρκος] …   Dictionary of Greek

  • λινόσαρκος — λινόσαρκος, ον (Α) αυτός που έχει σώμα λευκό και απαλό, απαλόσαρκος. [ΕΤΥΜΟΛ. < λίνον + σαρκος (< σάρξ, σαρκός), πρβλ. απαλό σαρκος, λιπό σαρκος] …   Dictionary of Greek

  • περίσαρκος — ον, Α πολύσαρκος, σαρκώδης, κρεατωμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < περι * + σαρκος (< σάρξ, σαρκός), πρβλ. ά σαρκος, κατά σαρκος] …   Dictionary of Greek

  • περισσόσαρκος — ον, Μ αυτός που έχει περιττές σάρκες, ο υπερβολικά πολύσαρκος, σωματώδης. [ΕΤΥΜΟΛ. < περισσός + σαρκος (< σάρξ, σαρκός), πρβλ. λιπό σαρκος, μικρό σαρκος] …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”